Przedstawiamy fragmenty dwóch znakomitych homilii wygłoszonych przez arcybiskupa Vincenta Coulibaly z Konakry w Gwinei, w czasie naszego sympozjum naukowego i Kongresu Pielgrzymów św. Michała. Pierwsza została wygłoszona 3 września 2009 r. w kościele św. Imienia Maryi w Marieville, QC (miejscowość leżąca obok Rougemont).
Wasze Eminencje, Wasze Ekscelencje, wielebni księża, wielebne siostry, drodzy Pielgrzymi św. Michała, drodzy goście.
Dziękuję Panu, że dał mi tak wspaniałą okazję do wzięcia udziału w tym ważnym Kongresie, Kongresie, który angażuje nas do walki ze skandalem ubóstwa, poprzez poznanie, rozpowszechnianie i zastosowanie nauki społecznej Kościoła.
Dziękuję także Jego Eminencji Bernardowi kardynałowi Agré, który zwrócił się do Pielgrzymów św. Michała, aby mnie zaprosili na ten międzynarodowy Kongres. Przez to zaproszenie, Pielgrzymi św. Michała otworzyli się na mój drogi kraj, Gwineę.
Dziękuję Pielgrzymom św. Michała za zaproszenie, życzliwe przyjęcie i bogatą naukę o Kredycie Społecznym i o konieczności zmiany aktualnego systemu finansowego. Jestem pokrzepiony wiarą i zaangażowaniem Pielgrzymów św. Michała w niesieniu pomocy ubogim oraz ich pracą społeczną.
Myśląc o moim kraju, a nade wszystko o tych, którzy żyją w skrajnej biedzie, Ewangelia dnia dzisiejszego inspiruje mnie na dwa sposoby, dwie postawy. Po pierwsze – modlitwa. „Dzięki czynimy Bogu, Ojcu Pana naszego Jezusa Chrystusa, zawsze, ilekroć modlimy się za was odkąd usłyszeliśmy o waszej wierze", mówi św. Paweł w liście do Kolosan (Kol 1, 3-4). Aktualny system finansowy nie może być zmieniony inaczej jak tylko przez modlitwę, podobnie jak pewne demony mogą być pokonane tylko przez modlitwę, według rady, której Jezus udzielił swoim Apostołom. To, co jest niemożliwe dla człowieka, jest możliwe dla Boga.
Jesteśmy więc zaproszeni do modlitwy, by egzorcyzmować demony, które deprawują serca i dusze tych, którzy wspierają aktualny system finansowy, utrudniając im odważną i bezinteresowną służbę dla dobra społecznego. Jesteśmy zaproszeni do modlitwy, aby każdy z nas służył wspólnemu dobru, nie czekając, aż decyzje będą za nas powzięte odgórnie. Jesteśmy zaproszeni do modlitwy, aby wszyscy, a zwłaszcza analfabeci, ludzie z sektora prywatnego, rolnicy itp., byli respektowani i wysłuchani w każdym kraju, bo jeśli zrozumieją wszystko, jeśli zostaną oświeceni i uformowani, poczują się zobligowani do wysiłku osobistego. Muszą mieć, oczywiście, pewność, że będą korzystać z owoców swojej pracy i swojego wysiłku.
Druga postawa: to wytrwałość w pracy. „Gdy [Jezus] przestał mówić, rzekł do Szymona: «Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!»" (Łk 5, 4-5). Instytut Louisa Evena obchodzi dziś 70. rocznicę działalności, walcząc ze skandalem ubóstwa na całym świecie, poprzez naukę stosowania społecznej doktryny Kościoła katolickiego i Kredytu Społecznego. Pan Jezus mówi dzisiaj każdemu z nas: „Wypłyń na głębię". Wypłyńcie na głębię i nie zniechęcajcie się. Wypłyńcie na głębię i zarzućcie sieci, choćby wasza ciężka praca nie przyniosła przewidzianych owoców, jak w przypadku Piotra i jego towarzyszy, którzy pracując całą noc, nie złowili ani jednej ryby.
Wypłyń na głębię, patrząc na Maryję, Gwiazdę Morza. Myślę tutaj o tym pięknym nawoływaniu św. Bernarda: „Kimkolwiek możesz być, jesteś miotany na falach przez burze i huragany bardziej niż idący po stałej ziemi; jeśli nie chcesz być pochłonięty przez burzę, nie trać z oczu tej promiennej gwiazdy! Jeśli ogarną cię wiatry pokus, jeśli wpadniesz na skały przeciwności, polegaj na gwieździe, wzywaj na pomoc Maryję. Idąc Jej śladem masz pewność, że nie zboczysz z drogi; modląc się do Niej nie stracisz nadziei; myśląc o Niej, nie dasz się zwieść. Jeśli Ona cię wspiera, nie upadniesz; jeśli Ona cię chroni, nie musisz się bać; jeśli Ona cię prowadzi, nie zaznasz zmęczenia; z Jej pomocą dojdziesz do celu".
Niech Najświętsza Maryja towarzyszy nam w czasie tego Kongresu i niech Bóg Wszechmogący nas błogosławi w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
Arcybiskup Vincent Coulibaly koncelebruje Mszę św. w Marieville 3 września 2009 r.
5 września 2009 r., sobota, kościół św. Michała w Rougemont
W sobotę czasu zwykłego, kiedy nie ma wspomnienia obowiązkowego, jak dzisiaj, Kościół daje nam możliwość świętowania wspomnienia Najświętszej Maryi Panny. Tradycja ta zaprasza nas w Wielką Sobotę do odnowienia naszej wiary i nadziei w Maryję. Być zaproszonym do świętowania upamiętnienia Najświętszej Maryi oznacza oddanie się Jej przewodnictwu, aby poznać i obwieścić światu Jezusa Chrystusa. Uczestnictwo w Jej szkole, to kontemplowanie Maryi jako Wzoru nadziei pod Krzyżem Jezusa. To poznawanie razem z Nią Jezusa, Syna Bożego, którego niosła pod sercem, którego słuchała, któremu towarzyszyła w całej drodze do Krzyża.
Uczestniczyć w Jej szkole, to nauczyć się od Maryi współczucia: to znaczy wczuć się w czyjąś sytuację, współczuć komuś, kto się źle czuje; być solidarnym z tym, który cierpi; robić wszystko, co możliwe, żeby każdą kobietę i każdego mężczyznę wyprowadzić z nieludzkich warunków życia do warunków godnych człowieka. Czytamy o tym w Evangelii nuntiandi [adhortacja apostolska Pawła VI], w paragrafach 25-30. Kultura włożona w nasze serca przez Ducha Świętego, powinna stać się działaniem na korzyść mężczyzn i kobiet, a nade wszystko na korzyść biednych. Innymi słowy, powinniśmy się stać ramionami i rękami Jezusa, aby podtrzymywać i pocieszać bliźnich, zwłaszcza biednych. Nasza życzliwość powinna zawsze być widoczna i żywotna, powinna dotknąć wszystkich – mężczyzn, kobiety, a szczególnie biednych. To właśnie w szkole Maryi możemy kontynuować misję Jezusa w głoszeniu Ewangelii, uwalnianiu człowieka z wszystkich rodzajów niewoli i odnowieniu naszej godności jako synów...
„Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!", mówi św. Paweł (1 Kor 9,16). Kontynuować misję Jezusa dzisiaj, to żyć Ewangelią, dawać świadectwo całym naszym życiem. Papież Paweł VI, w swojej adhortacji apostolskiej Evangelii nuntiandi, w paragrafie 41 mówi: „‘człowiek naszych czasów chętniej słucha świadków, aniżeli nauczycieli; a jeśli słucha nauczycieli, to dlatego, że są świadkami’. To samo trafnie wyraził Piotr apostoł, wskazując na potrzebę czystego i szlachetnego życia chrześcijan, aby na jego widok ‘nawet ci, którzy nie wierzą słowu (...) bez słowa byli pozyskani’. A więc Kościół jak najbardziej może ewangelizować świat za pomocą swego postępowania i obyczaju, to jest przez świadectwo potwierdzone życiem; ono jasno uwidacznia jego wierność Panu Jezusowi, ubóstwo, wstrzemięźliwość, wolność od jakiejkolwiek ziemskiej władzy w świecie, a wreszcie świętość".
Takie jest świadectwo, wymowne i przejrzyste, Pielgrzymów św. Michała, które tu odkryłem w tym 2009 roku łaski. Pielgrzymi, którzy dzielenie idą przed siebie ryzykując życie, jak mały Dawid, który staje do walki z kolosem Goliatem. Pielgrzymi, którzy są gotowi umrzeć w walce o uwolnienie biednych. Pielgrzymi, którzy są zdecydowani każdego dnia kontynuować walkę aż do momentu, w którym Bóg zabierze im ich fizyczne ciało, odziewając ich w swoją wieczną chwałę...
Odkrycie Pielgrzymów św. Michała inspiruje mnie do powtórzenia słów Louisa Evena: „Dobry Bóg zajmie się nami i będzie działał, kiedy przyjdzie na to czas. W naszym kraju i we wszystkich krajach całego świata są ludzie, którzy cierpią. Możemy powiedzieć, że nadeszła godzina Boga, który ‘postawił’ na naszej drodze Kredyt Społeczny".
Dodam od siebie, że każdego dnia będę błogosławił Boga, iż postawił na mojej drodze Kredyt Społeczny. Będę zawsze pamiętał te dni września 2009 r. w Roguemont, bogate i cudowne, i będę z zapałem pracował w moim kraju służąc nauce społecznej Kościoła katolickiego i Kredytowi Społecznemu.
Niech Matka Boża nam towarzyszy na drodze uwolnienia człowieka, niech wspiera nasze wysiłki dla chwały Boga i zbawienia człowieka, dzisiaj i na wieki. Amen.
