Home
français
english
español
Pragnę się cała przemienić w
miłosierdzie Twoje i być żywym odbiciem Ciebie, o Panie; niech ten największy
przymiot Boga, to jest niezgłębione miłosierdzie Jego, przejdzie przez serce i duszę
moją do bliźnich.
Dopomóż mi do tego, o Panie, aby moje
oczy były miłosierne, bym nigdy nie podejrzewała i nie sądziła według zewnętrznych
pozorów, ale upatrywała to, co piękne w duszach bliźnich i przychodziła im z pomocą.
Dopomóż mi, Panie, aby słuch mój był
miłosierny, bym skłaniała się do potrzeb bliźnich, by uszy moje nie były obojętnena
bóle i jęki bilźnich.
Dopomóż mi, Panie, aby język mój był
miłosierny, bym nigdy nie mówiła ujemnie o bliźnich, ale dla każdego miała słowo
pociechy i przebaczenia.
Dopomóż mi, Panie, aby ręce moje były
miłosierne i pełne dobrych uczynków, bym tylko umiała czynić dobrze bliźniemu, a na
siebie przyjmować cięższe, mozolniejsze prace.
Dopomóż mi, Panie, aby nogi moje były
miłosierne, bym zawsze spieszyła z pomocą bliźnim, opanowując swoje własne znużenie
i zmęczenie. Prawdziwe moje odpoczenie jest w usłużności bliźnim.
Dopomóż mi, Panie, aby serce moje było
miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich. Nikomu nie odmówię serca
swego. Obcować będę szczerze nawet z tymi, o których wiem, że nadużywać będą
dobroci mojej, a sama zamknę się w najmiłosierniejszym Sercu Jezusa. O własnych
cierpieniach będę milczeć. Niech odpocznie miłosierdzie Twoje we mnie, o Panie mój
(...).
Jezu mój, przemień mnie w siebie, bo Ty wszystko możesz.
(163)
Cele
posłannictwa Świętej Faustyny
Słowa Pana Jezusa
do Świętej Faustyny:
W Starym
Zakonie wysyłałem proroków do ludu swego z gromami. Dziś wysyłam ciebie
do całej ludzkości z Moim miłosierdziem. Nie chcę karać zbolałej ludzkości,
ale pragnę ją uleczyć, przytulając ją do Mego miłosiernego Serca.
(1158)
Jest to
znak na czasy ostateczne, po nim nadejdzie dzień sprawiedliwy. Póki czas
niech uciekają (się) do źródła miłosierdzia Mojego, niech korzystają z
krwi i wody, która dla nich wytrysła.
(848) Nim przyjdę jako Sędzia sprawiedliwy, otwieram wpierw
na oścież drzwi miłosierdzia Mojego. Kto nie chce przejść przez drzwi miłosierdzia,
ten musi przejść przez drzwi sprawiedliwości Mojej.
(1146)
|
Święta
Faustyna
|
Zadaniom
- "głoszenia i wprowadzania w życie" tajemnicy miłosierdzia Bożego
oraz wielkiej modlitwy o miłosierdzie dla świata - które Ojciec Święty
Jan Paweł II stawia przed całym Kościołem, służy świadectwo życia i
posłannictwo świętej Faustyny.
Urodziła się
w 1905 roku we wsi Głogowiec k/ Łodzi jako trzecie z dziesięciorga dzieci w
rodzinie Marianny i Stanisława Kowalskich. Od dzieciństwa odznaczała się
umiłowaniem modlitwy, pracowitością, posłuszeństwem i wrażliwością na
ludzką biedę. Do szkoły chodziła niecałe trzy lata, a potem jako
kilkunastoletnia dziewczyna opuściła rodzinny dom i poszła na służbę do
zamożnych rodzin.
Mając dwadzieścia
lat wstąpiła do Zgromadzenia Śióstr Matki Bożej Miłosierdzia, w którym
- jako s. Maria Faustyna - przeżyła trzynaście lat, spełniając obowiązki
kucharki, ogrodniczki i furtianki. Jej życie - na pozór bardzo zwyczajne,
monotonne i szare - kryło w sobie nadzwyczajną głębię zjednoczenia z
Bogiem. Od dzieciństwa bowiem pragnęła zostać wielką świętą i
konsekwentnie do tego dążyła, współpracując z Jezusem w dziele ratowania
zagubionych dusz aż do złożenia swojego życia w ofierze za grzeszników.
Lata jej zakonnego życia naznaczone więc były stygmatem cierpienia i
nadzwyczajnych łask mistycznych.
Misja
świętej Faustyny polega na:
- przypomnieniu prawdy wiary,
objawionej w Piśmie Świętym, o miłości miłosiernej Boga do każdego
człowieka, nawet największego grzesznika;
- przekazaniu nowych form
kultu Miłosierdzia Bożego;
- zainspirowaniu wielkiego
ruchu czcicieli i apostołów Bożego Miłosierdzia, który ma prowadzić
do odrodzenia religijnego wiernych w duchu tego nabożeństwa, czyli w
ewangielicznym duchu dziecięcego zawierzenia Bogu i czynnej miłości bliźniego.
Święta Faustyna - wyniszczona gruźlicą oraz cierpieniami, jakie znosiła w ofierze
za grzeszników - zmarła w opinii świętości w Krakowie 5 października
1938 roku, mając zaledwie 33 lata.
W pierwszą
niedzielę po Wielkanocy, 18 kwietnia 1993 roku, na placu Świętego Piotra w
Rzymie Ojciec Święty Jan Paweł II zaliczył ją do grona błogosławionych.
Następnego dnia w czasie audiencji generalnej powiedział:
"Przemówił
do nas Bóg przez bogactwo duchowe błogosławionej siostry Faustyny
Kowalskiej. Zostawiła ona światu wielkie orędzie Bożego miłosierdzia oraz
zachętę do całkowitego zawierzenia Stwórcy. Bóg dał jej łaskę szczególną,
bo mogła doświadczyć Jego miłosierdzia na drodze przeżyć mistycznych i
dzięki szczególnemu darowi modlitwy kontemplacyjnej.
Siostro
Faustyno, błogosławiona, dziękuję ci, że przypomniałaś światu tę
wielką tajemnicę miłosierdzia Bożego. Ową "wstrząsającą tajemnicę".
Niewysławioną tajemnicę Ojca, której tak bardzo potrzebuje dzisiaj człowiek
i cały świat."
Kanonizacji
siostry Faustyny dokonał Ojciec Święty Jan Paweł II, na Placu Świętego
Piotra w Rzymie, w pierwszą niedzielę po Wielkanocy 30 kwietnia 2000.
Home
français
english
español
